بارانِ شب طراوتِ برگهای سبز بهاری درختان را دوچندان کرده بود ؛ قدم بر خاک که می گذاشتم هوا پر از عطر بود ، عطرِ باران عطرِ خاکِ نمناک، عطرِ درختان ؛ عطرِ لحظه ی دیدار . نگاهم به سوی مسیری بود که به گمانم از آن طرف طلوع خواهی کرد، قدمهایم سست بود ، دلهره ی دیدار رخوتی در جانم انداخته بود ، ثانیه ها به قدر ساعتها طول می کشیدند ، از بالای پل عابر تک تک ماشینهای عبوری را به دقت نگاه می کردم ، تو در کدامشان خواهی بود ؟ توقف یک خودرو تپش قلبم را متوقف کرد ؛ حرفهای تنهایی - ۱۰۳
حرفهای تنهایی - ۱۰۲
حرفهای تنهایی - ۱۰۱
، ,عطرِ ,؛ ,تک ,خواهی ,درختان ,بود ، ,ی دیدار ,از بالای ,، از ,می کشیدند
اشتراک گذاری در تلگرام
تبلیغات
درباره این سایت